ΚΑΝΕΙ ΤΟΣΗ ΖΕΣΤΗ ΕΔΩ - Βήμα 2

Φωτογραφία: Gregory Colbert

    
ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ σου από τη πίσω πλευρά τού τοίχου. Γυμνό. Όπως σε έφερε στο κόσμο η μάνα σου. Μελένιο. Αλλά χωρίς να έχεις αγγίζει το μέλι. Σε έχει αγγίξει πρώτο αυτό. Δυο στάλες, καυτές, πέφτουν από τον ουρανό. Δεν είναι βροχή αυτό. Ούτε καν όξινη. Είναι αίμα ατόφιο! Κοιτάζεις ψηλά. Στον ουράνο υπάρχει μια τεράστια τρύπα. Μαύρη τρύπα, σαν αυτές που βρίσκονται στο σύμπαν. Μόνο που αυτή η τρύπα είναι διαφορετική από όλες τις άλλες. Μοιάζει με γυναικείο κόλπο, όπου στο βάθος του διακρίνεται η μήτρα. Ξαφνικά, αρχίζει να βρέχει καταρρακτωδώς. Όλα στη γη αρχίζουν να λιώνουν στο πέρασμα της "βροχής". Παντού βρέχει αίμα κοχλάζον! Τα μόνα όντα που επιβιώνουν εδώ είναι τα θηλυκά. Όσο για τα αρσενκά, όλο τους το σώμα αποσυντίθενται· ενώ τα γεννητικά τους όργανα, αιωρούμενα στον αέρα, κατευθύνονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς τη μεγάλη μήτρα που τα ρουφά πιο δυνατά και από τυφώνα. Μόνο η δική σου ακεραιότητα διασώζεται. Αυτό θα οφείλεται μάλλον στο μέλι. Σκύβεις και προσκυνάς ευλαβικά τη μήτρα. Αυτό είναι το δεύτερο βήμα. 

  

[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...]